- info@soulimprint.be
- Nieuw: afdrukjuwelen collectie
- Geen fysieke winkel
Vier jaar geleden adopteerden Wouter en ik een oudere hond uit het asiel in Genk: Pablo. Toen bijna 10 jaar oud en al een grote figuurlijk rugzak mee.
Ik ga nooit meer vergeten hoe het in z’n werk ging… Wouter en ik zaten te wachten in een lokaaltje van het asiel. Ze waren Pablo gaan halen zodat hij ons al een eerste keertje kon zien. Eerlijk? Ik keek er een beetje tegenop. Want tijdens de eerste informatieve afspraak met het asiel kregen we eigenlijk niet de meest leuke verhalen te horen van Pablo. Hij had geen tanden meer maar beet desondanks alles kapot wat in zijn buurt kwam, blafte op alles en iedereen en we kregen de ene waarschuwing na de andere. Maar hij kon wel als geen ander knuffelen eens er vertrouwen was en spelen met zijn balletje stond op nummer 1.
Het was eigenlijk Wouter die mij had overtuigd om naar die kennismakingsafspraak te gaan want eerlijk, ik had er minder zin in. Wie wilt er nu zo’n hond in huis halen, dacht ik nog.
Pablo was nog geen twee minuten binnen of hij kwam al langs mij zitten en legde zijn kopje op mijn schoot. Oprecht denk ik dat hij wist wie hij moest overtuigen. En hoezo kon ik toen nog weigeren? Ik werd ook wel een beetje verliefd op dat moment. Ik heb nog geen moment spijt van onze beslissing om Pablo in huis te halen. Ik zou zelfs niet meer zonder hem kunnen (al weet ik dat die dag er ooit ook wel ergens aankomt…).
Of het nu een goede of moeilijke dag is, Pablo is er altijd. Om te spelen, knuffelen of troosten… Met zijn onvoorwaardelijke liefde, puur enthousiasme en eindeloos vertrouwen is hij een stukje geworden van ons gezin dat we niet meer willen missen!
Maar niet alles bleef rozegeur en maneschijn. Op een dag kantelde alles. Ik kwam van mijn werkplek thuis naar beneden in de living en ik vond hem wankelend en helemaal gedesoriënteerd. Hij kon nauwelijks rechtstaan. Mijn hart brak. Die blik, die kwetsbaarheid… Zo erg! Ik reed letterlijk in volle paniek naar de dierenarts. Gelukkig was het behandelbaar, het lag aan zijn ouderdom.
En toen gebeurde er iets. Een gevoel, een idee, een missie vooral. Heb jij ook vaak het gevoel dat je hond je beter begrijpt dan eender wie? Exact, ik ook! En dat gevoel en die vertrouwensband wou ik omzetten in iets tastbaar. Iets kleins.
Nog voor ik de opleiding tot goudsmid afrondde, wist ik ‘hier moet ik iets mee doen’. En precies dat gevoel ligt aan de basis van Soul Imprint.
Pablo is meer dan gewoon ‘onze hond’. Hij is véél meer dan dat! Hij is een onderdeel geworden van ons gezin, onze steun, metgezel tijdens wandelingen en beste knuffelaar ooit (sorry Wouter).
Door Pablo besefte ik hoe diep en onvoorwaardelijk de band tussen mens en dier kan zijn. Hij geeft, zonder ooit iets terug te vragen. En eerlijk, misschien gaf hij ons wel méér dan we ooit zullen kunnen teruggeven.
Heb jij zelf een hond? Of misschien geen hondje, maar een kat of een paard waar je dezelfde diepe band mee voelt? Ik snap het! Want die band gaat veel verder dan ‘gewoon een huisdier’. En precies die liefde willen we tastbaar maken bij Soul Imprint.
